بررسی ارتباط بین تداوم رفلکس‌های اولیه و مهارت‌های حرکتی ظریف در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص

هدف: یکی از مشکلات کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص، ضعف در مهارت‌های حرکتی ظریف می‌باشد که منجر به برجسته‌تر شدن مشکلات یادگیری و هم‌چنین اختلال در سایر فعالیت‌های زندگی‌شان می‌شود و باید در امر درمان و توان‌بخشی این کودکان مورد توجه قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین استمرار رفلکس‌های اولیه و ضعف عمل‌کرد حرکتی ظریف در این کودکان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 39 کودک 9-7ساله مبتلا به اختلال یادگیری به روش تصادفی ساده برای گروه هدف و 38 کودک 7-9ساله سالم که از لحاظ سن و جنس و شرایط تحصیلی با کودکان مبتلا تطابق داده شده بودند برای گروه کنترل انتخاب شدند. رفلکس تونیک غیر قرینه گردن، رفلکس تونیک قرینه گردن و رفلکس تونیک لابیرنتین در آن‌ها ارزیابی شد. برای ارزیابی مهارت حرکتی ظریف آزمون پوردوپگبورد انجام شد. اطلاعات حاصل با آزمون‌های آماری مجذور کای و من‌ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از استمرار همه رفلکس‌های اولیه در گروه آزمون می‌باشد (01/0p<). هم‌چنین ارتباط میان وجود رفلکس تونیک غیر قرینه گردن و ضعف در عمل‌کرد حرکتی ظریف معنادار بود (03/0=P ). در عین حال میان وجود رفلکس‌های تونیک قرینه گردن و تونیک لابیرنتین و عمل‌کرد حرکتی ظریف ارتباط معناداری مشاهده نشد (01/0p>). نتیجه‌گیری: با توجه به استمرار رفلکس‌های اولیه در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، این مشکل می‌تواند به عمل‌کرد ضعیف حرکتی در آن‌ها منجر شود و به همین دلیل ارائه برنامه درمانی جهت مهار آن‌ها می‌تواند در بهبود عمل‌کردهای حرکتی سودمند باشد. هم‌چنین به نظر می‌رسد باقی‌ماندن رفلکس تونیک غیر قرینه گردن بر ضعف مهارت‌های حرکتی ظریف موثر بوده و مهار آن می‌تواند باعث پیشرفت حرکات شود.